اشتباه رایج برنامه نویسان اندروید در برنامه نویسانی که از توسعه نرم افزارهای دسکتاپ به توسعه نرم افزارهای تلفن همراه منتقل می شوند ، معمولاً بیشتر بوده و اشتباهات مشابهی انجام می دهند ، به خصوص هنگامی که در این زمینه تازه وارد هستند.توسعه برنامه های موبایلی با برنامه نویسی نرم افزارهای دسکتاپ بسیار متفاوت می باشد. هنگام تهیه نرم افزار دسکتاپ ، معمولاً می توانید فرض کنید بیشتر کاربران اینترنت پر سرعت دارند ، از صفحات بزرگتر استفاده می کنند و می توانند از یک ماوس و صفحه کلید برای تعامل با صفحات خود استفاده کنند. با بررسی اپلیکیشن های اندروید برنامه نویسان مختلف ما به این 7 اشتباه رایج برنامه نویسان اندروید رسیدم که در ادامه به بررسی آنها خواهیم پرداخت :
1. طراحی برنامه بدون در نظر گرفتن زمانبدی اجرا
هنگامی که با برنامه های ابری (cloud) کار می کنید ، فرض بر این است که کاربر در حالی که به برنامه شما دسترسی دارد به اینترنت متصل شده است. باید این مسئله را در نظر بگیرید که کاربران همیشه به اینترنت پرسرعت دسترسی ندارند. اگر سعی در گرفتن اطلاعات از سمت سرور یا استفاده از خدمات از راه دور دارید ، می تواند باعث قطع شدن برنامه شما شود.
کاربران ممکن است آگاه نباشند که یک وقفه کوتاه در برنامه می تواند به معنای پردازش ساده در پس زمینه باشد. هنگامی که برنامه شما نیاز به بررسی منابع شبکه یا گرفتن اطلاعات از سمت سرور دارد ، عملیات را در پشت زمینه انجام دهید در حالی که کابر در حال استفاده از برنامه است و متوجه انجام این عملیات نمی شود. با این کار از سردرگمی کاربر جلوگیری می شود و از نمایش کادر نمایش “برنامه پاسخ نمی دهد” جلوگیری می شود.
2. توسعه برنامه هایی که هنگام اجرا در اینترنت با پهنای باند کم عملکرد درستی ندارند.
بسیاری از توسعه دهندگان کاربران با اینترنت ضعیف را در نظر نمیگیرند ، زیرا پهنای باند اینترنت در اکثر مناطق پاسخگوی نیاز کاربران است. دستگاه های تلفن همراه هنوز به سرعت اتصالات LAN نرسیده اند ، و بسیاری از کاربران برای استفاده از اینترنت تلفن همراه هزینه های بالایی را پرداخت می کنند.
هنگام استفاده از تصاویر ، همیشه در نظر بگیرید که کاربران ممکن است به اینترنت پرسرعت دسترسی نداشته باشند و هنگام بارگذاری عکس ها با مشکل مواجه شوند. تصاویر باید به طور خاص برای برنامه های تلفن همراه طراحی یا تغییر اندازه داده شوند. عکس ها می توانند در عین حفظ مقدار بسیاری از کیفیتشان سایز کمتری داشته باشند. همچنین باید تعداد تصاویر در یک صفحه را محدود کنید. استفاده بیش از حد از عکس می تواند باعث کاهش سرعت عملکرد برنامه شما شود.
هنگام استفاده از تصاویر محلی باید از عکس های با سایز مناسب و حجم کم استفاده کنید و این مطلب را در نظر داشته باشید که نباید تعداد عکس ها زیاد باشد چون باعث افزایش حجم برنامه می شود. با اینکه فضای ذخیره سازی گوشی ها روز به روز افزایش می یابد اما باز هم در مقاسه با رایانه ها محدودتر می باشند. اندروید به برنامه های شما منابعی را اختصای می دهد به نام “فضای پشته”. اگر فکر می کنید تصاویر یا فایل های دیگر فضای زیادی را از فضای پشته شما می گیرند ، می توانید از یک آنالیزور حافظه برای شناسایی مقصر استفاده کنید.
3. استفاده از رابط کاربری که با ماوس و کیبورد بهتر کار می کنند.
جدا شدن از عادت های استاندارد توسعه نرم افزار کار آسانی نیست. سالها بود که توسعه دهندگان رابط کاربری (UI) خود را برای ورودی صفحه کلید و ماوس بهینه می کردند. دنیای توسعه نرم افزارهای موبایلی با دسکتاپ کاملا متفاوت است. مؤلفه های رابط کاربری شما باید نوشتن یک مقدار را برای کاربر آسان کند (به عنوان مثال ، در یک کادر متن) و سپس روی دکمه “بعدی” ضربه بزنند تا به عنصر بعدی بروند.
عناصر رابط کاربری باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا کاربران هنگام استفاده از برنامه دچار مشکل نشوند. داشتن 20 ایتم کوچک برای لمس کردن ایده ی خوبی برای طراحی نیست. منوها باید گزینه هایی را ارائه دهند که پیدا کردن آنها آسان باشد و به حداقل پیمایش (scroll) نیاز داشته باشند. اجزای ورودی باید به راحتی قابل لمس کردن و انتخاب توسط کاربر باشد. اندازه فونت باید به اندازه کافی بزرگ باشد که کاربر آن را ببیند.
این نمونه ها فقط تفاوت های کمی بین یک برنامه تلفن همراه و یک برنامه وب است. فقط به یاد داشته باشید که کاربران ماوس ندارند تا بتوانند به راحتی روی یک لینک یا یک دکمه کلیک کنند. آنها با انگشتان خود ضربه می زنند و صفحات را پیمایش می کنند ، بنابراین شما باید عناصر رابط کاربری خود را به طور خاص برای این نوع تعامل طراحی کنید.
4. استفاده بیش از اندازه از باتری گوشی کاربر
بیشتر باتری های موجود در بازار انرژی لازم برای استفاده از گوشی حداقل تا نیمی از روز را در اختیار کاربر قرار می دهند. برخی از کاربران یک روز کامل را از باتری گوشی خود استفاده می کنند. با نصب برنامه های بیشتر روی دستگاه ، باتری سریعتر تخلیه می شود. این امر به دلیل برنامه هایی است که پردازش های زیادی را در پس زمینه انجام می دهند حتی وقتی تلفن بدون استفاده باشد. و یکی از اشتباه رایج برنامه نویسان اندروید عدم توجه به این موضوع می باشد که باعث حذف اپلیکیشن نصب شده توسط کاربر می شود.
در حالی که برخی از برنامه ها به فرایندهای پس زمینه نیاز دارند ، بسیاری از آنها این کار را نمی کنند. مگر اینکه برای برنامه شما کاملاً ضروری باشد ، انرژی باتری کاربر خود را با فرآیندهای پس زمینه غیر ضروری مصرف نکنید. برنامه هایی که انرژی باتری زیادی مصرف می کنند باعث ناراحتی کاربران شده و اغلب حذف می شوند.
در مواردی که لزومی ندارد از منابع شبکه و داده استفاده نکنید. فرآیندها را در صورتی که ضروری نیستند ببندید و استفاده از حافظه را تجزیه و تحلیل کنید (در قسمت 2 توضیح داده شده).
5. عدم استفاده از عناصر ورودی استاندارد
هنگامی که آیفون برای اولین بار منتشر شد ، توسعه دهندگان برنامه های تلفن همراه از استانداردهایی پیروی کردند که باعث می شد هر برنامه مانند رابط آیفون به نظر برسد. اندروید و آیفون دارای عناصر و سبک های ورودی متفاوت هستند و یک اشتباه رایج این است که برنامه اندرویدی خود را مانند یک برنامه iOS جلوه دهید. این مسئله در سالهای گذشته بسیار شایع تر بود ، اما هنوز هم توسعه دهندگان جدید به خصوص کسانی که با طراحی iOS شروع به کار کرده اند مرتکب این اشتباه می شوند. طراحی متریال اندرویدی (Material Design) یک “زبان بصری” است که همه برنامه ها باید آن را رعایت کنند ، و دیکته می کند که هر قسمت از رابط کاربری باید چگونه باشد.
نه تنها باید از استانداردهای توسعه Material Design Android پیروی کنید بلکه باید از دکمه های ورودی استاندارد ، کشویی و اجزای ورود متن نیز استفاده کنید تا از سردرگمی کاربر جلوگیری کنید. کاربران شما باید بتوانند عناصر مشترک مانند دکمه ارسال ، نماد کشویی منو ، عناصر ورودی و بخشهایی که شامل دستورالعمل هستند را به راحتی شناسایی کنند.
6. نشان دادن پشتیبانی بسیاری از نسخه های قدیمی سیستم عامل اندروید اما در صورتی که اینچنین نیست.
هنگام ساختن برنامه های اندرویدی ، باید حداقل نسخه ای را که پشتیبانی می کنید ، مشخص کنید. درست مانند توسعه برنامه های تحت وب ، پشتیبانی از نرم افزار منسوخ شده کد شما را دست و پا گیر ، پیچیده می کند و اغلب می تواند منجر به اشکالاتی (bug) شود. شما باید از نسخه های جدیدتر سیستم عامل اندروید پشتیبانی کنید ، اما خود را با نسخه های بسیار قدیمی نگران نکنید.
گوگل آماری را در مورد رایج ترین نسخه های نصب شده منتشر کرده است ، که نشان می دهد اگر فقط از نسخه های Nougat ، Jelly Bean و نسخه های جدیدتر پشتیبانی کنید ، احتمالاً اکثر کاربران را پوشش می دهید. شما با پشتیبانی از آخرین نسخه ها ، مقدار کدی را که می خواهید بنویسید برای پشتیبانی از هر نسخه قبلی محدود می کنید. همچنین باعث کاهش زمان کدنویسی و تست می شود.
همچنین این اشتباه است که بگوییم برنامه شما از سیستم عاملهای قدیمی اندروید پشتیبانی می کند بدون اینکه هیچ آزمایش انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که این نرم افزار در واقع بدون هیچ گونه اشکال قادر به اجرای در آن سیستم است.
7. فراموش کردن تست برنامه بر روی دستگاه های با سایز صفحه نمایش مختلف
یکی از مهمترین دلایل عدم موفقیت برنامه ها ، تست ضعیف برنامه است. توسعه دهندگان کد را برای مشتریان خود منتشر می کنند یا آن را در گوگل پلی قرار می دهند و نتیجه آن اغلب برنامه ای است که دارای تعداد زیادی از اشکالات گزارش شده است. این گزارش ها منجر به بازخوردهای بد از سوی کاربران می شوند و می توانند به رتبه برنامه آسیب برساند و جبران آن به سختی ممکن است.
همیشه برنامه های خود را با صفحه های مختلف (خصوصاً تبلت و تلفن های هوشمند) و هر نسخه ای که پشتیبانی می کنید ، آزمایش کنید. برای انجام این نوع آزمایش ممکن است نیاز به استخدام یک تست کننده نرم افزار داشته باشید یا می توانید برای ایجاد محیط آزمایش شخصی خود در دستگاه های مختلف سرمایه گذاری کنید.
نتیجه گیری
اگر شما به تازگی به جمع توسعه دهندگان اندروید پیوسته اید ، پیروی از این نکات می تواند به شما کمک کند تا از این 7 اشتباه رایج برنامه نویسان اندروید خودداری کنید.
نکته راهنما: استانداردهای طراحی گوگل را بخوانید و اطمینان حاصل کنید که برنامه های شما پاسخگو برای کاربران شما هستند. همه توسعه دهندگان جدید برخی از مشکلات معمول را پشت سر می گذارند ، اما شما می توانید با اجتناب از این اشتباهات برنامه هایی را بسازید که کاربران شما از آن ها لذت ببرند.